یکی از اعضای سازمان بین المللی صلیب سرخ به ارودگاه اسرای ایرانی در عراق آمد.در یکی از دیدارهای خود از اردوگاه موصل 4 سوالی را مطرح کرد که پاسخ به آن رمزگشای سِرمقاومت آزادگان و ماندگاری و جاودانگی خط سرخ تشیع در طول تاریخ است.عضو هیات صلیب سرخ پس از بارها ملاقات با آزادگان این بار با حیرت از جمع آزادگانی که دور او حلقه زده بودند،پرسید:رمز نشاط و سر زندگی و روز افزون شما اسرای ایرانی در چیست؟ او گفت:من از اکثر اردوگاههای اسرای جنگی و حتی زندانها در کشورهای مختلف بازدید کرده ام با توجه به تخصصم،روانشناس! روی آنها مطالعه کرده ام و امروز تحقیقا به شما می گویم که اسرای ایرانی با همه اسرا و زندانیانی که من از نزدیک دیده ام تفاوت اساسی دارند.همه آنها پس از مدتی دچار مشکلات جدی و روحی و روانی می شوند که نهایتا برخی دست به خودکشی می زنند،عده ای با علم به عدم موفقیت بارها اقدام به فرار می کنند تا اینکه بالاخره توسط نگهبان کشته شوند.فساد جنسی در تمام این زندانها یک اپیدمی محسوب می شود.اما شما گویا از جنس دیگری هستید.هر بار که من به دیدار شما می آیم با نشاط تر و مصمم تر از قبل شما را می بینیم.من در حیرتم که چه عاملی شما را در مقابل مشکلات اسارت چنین مقاوم و شکست ناپذیر ساخته است.بچه ها پاسخ لازم را به آن سوئیسی دادند هر چند که همچنان آثار حیرت از چشمان او خوانده می شد.آری پاسخ آزادگان یک کلمه بود؛ ایمان ایمان رمز پایداری ما است.ایمان به خدا.خدایی که از رگ گردن به آدمی نزدیک تر است.خدایی که در همه حال انیس و مونس بنده خود می باشد.ما یقین داشتیم که خدای ما همان خدای حضرت یوسف است که او را در چاه و زندان تنها نگذاشت.ما ایمان داشتیم که خدا از بین بندگان خود ما را برگزیده است تا در کوران ابتلائات برای میدانی بزرگ تر آبدیده و ورزیده نماید.

آزاده ناصر قره باغی